ഇന്ത്യയിൽ വിവിധ സംസ്ഥാനങ്ങൾ മതപരിവർത്തനത്തെ നിയന്ത്രിക്കാൻ പാസാക്കിയ നിയമങ്ങളുടെ ഭരണഘടനാപരമായ സാധുത സുപ്രീം കോടതി പരിശോധിക്കാൻ ഒരുങ്ങുന്നു. ഉത്തർപ്രദേശ്, മധ്യപ്രദേശ്, ഹിമാചൽ പ്രദേശ്, ഉത്തരാഖണ്ഡ്, ഛത്തീസ്ഗഢ്, ഗുജറാത്ത്, ഹരിയാന, ഝാർഖണ്ഡ്, കർണാടക തുടങ്ങിയ സംസ്ഥാനങ്ങളിലെ നിയമങ്ങളെ ചോദ്യം ചെയ്തുകൊണ്ടുള്ള ഹർജികളിലാണ് സുപ്രീം കോടതിയുടെ ഈ നിർണ്ണായക നടപടി.
ഈ സംസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ മതന്യൂനപക്ഷങ്ങളെയും മിശ്രവിവാഹങ്ങളെയും മതാചാരങ്ങളെയും ലക്ഷ്യമിടുന്നുവെന്നാണ് പ്രധാന ഹർജിക്കാരനായ ‘സിറ്റിസൻസ് ഫോർ ജസ്റ്റിസ് ആൻഡ് പീസ്’ എന്ന സംഘടനയുടെ വാദം. രാജ്യവ്യാപകമായി നിർബന്ധിതവും വഞ്ചനാപരവുമായ മതപരിവർത്തനം കുറ്റകരമാക്കുന്ന ഒരു നിയമം കൊണ്ടുവരണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെട്ടുള്ള ഹർജി ഈ ഘട്ടത്തിൽ പരിഗണിക്കുന്നില്ലെന്ന് കോടതി വ്യക്തമാക്കി.
ഇപ്പോൾ സംസ്ഥാന നിയമങ്ങളുടെ സാധുത മാത്രമാണ് പരിശോധിക്കുന്നത്. ചീഫ് ജസ്റ്റിസ് ബി.ആർ. ഗവായിയും ജസ്റ്റിസ് വിനോദ് ചന്ദ്രനും ഉൾപ്പെട്ട ബെഞ്ച് നാലാഴ്ചയ്ക്കുള്ളിൽ മറുപടി നൽകാൻ ആവശ്യപ്പെട്ട് സംസ്ഥാന സർക്കാരുകൾക്ക് നോട്ടീസ് അയച്ചു. കേസ് ആറാഴ്ചയ്ക്ക് ശേഷം വീണ്ടും പരിഗണിക്കും. ഇതോടൊപ്പം, രാജ്യത്തെ ആറ് ഹൈക്കോടതികളിലുള്ള 21 സമാന ഹർജികളും സുപ്രീം കോടതി ഒരുമിച്ച് പരിഗണിക്കും.
ഹർജികൾ ഒന്നിച്ചാക്കുന്നതിൽ തങ്ങൾക്ക് എതിർപ്പില്ലെന്ന് സംസ്ഥാന സർക്കാരുകൾക്കുവേണ്ടി ഹാജരായ അഡിഷണൽ സോളിസിറ്റർ ജനറൽ കെ.എം. നട്‌രാജ് കോടതിയെ അറിയിച്ചു. ഈ നിയമങ്ങൾ കാരണം മിശ്രവിവാഹവും ആരാധനാലയങ്ങളിലെ ആചാരങ്ങളും സംരക്ഷിക്കുന്നതിന്റെ പേരിൽ പലർക്കും ആൾക്കൂട്ടത്തിന്റെ ആക്രമണം നേരിടേണ്ടി വരുന്നുണ്ടെന്ന് ഹർജിക്കാർ വാദിച്ചു.
ജനക്കൂട്ടം സ്വയം വിഷയത്തിൽ ഇടപെടുന്ന സാഹചര്യമാണ് നിലവിലുള്ളതെന്നും അവർ ചൂണ്ടിക്കാട്ടി. ഏതാനും ആഴ്ചകൾക്ക് മുമ്പ് രാജസ്ഥാനും സമാനമായ ഒരു നിയമം പാസാക്കിയിരുന്നു. ഉത്തർപ്രദേശിൽ കഴിഞ്ഞ വർഷം നിയമം ഭേദഗതി ചെയ്തപ്പോൾ, നിയമവിരുദ്ധമായ മതപരിവർത്തനത്തിനുള്ള ശിക്ഷ 20 വർഷമായി ഉയർത്തുകയും ജാമ്യത്തിന് ഇരട്ട വ്യവസ്ഥകൾ പോലുള്ള കർശനമായ മാറ്റങ്ങൾ കൊണ്ടുവരികയും ചെയ്തു.
ഈ നിയമങ്ങളിൽ സ്റ്റേ ആവശ്യപ്പെട്ട് സിപിഐയുടെ വനിതാ സംഘടനയായ ദേശീയ മഹിളാ ഫെഡറേഷൻ ഹർജി നൽകിയിട്ടുണ്ടെന്നും കോടതിയെ അറിയിച്ചു. കേസിൽ ജംഇയത്തുൽ ഉലമാ-ഇ-ഹിന്ദിന്റെ ഇടപെടൽ ഹർജിയും കോടതി അനുവദിച്ചു. ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടനയുടെ 25-ാം അനുച്ഛേദം അനുസരിച്ച്, ഓരോ പൗരനും ഇഷ്ടമുള്ള മതം സ്വീകരിക്കാനും ആചരിക്കാനും പ്രചരിപ്പിക്കാനും അവകാശമുണ്ട്.
എന്നാൽ, ചില സംസ്ഥാനങ്ങൾ പാസാക്കിയ മതപരിവർത്തന വിരുദ്ധ നിയമങ്ങൾ ഈ അവകാശത്തിന്മേലുള്ള കടന്നുകയറ്റമാണെന്ന് ഹർജിക്കാർ ആരോപിക്കുന്നു. ഈ നിയമങ്ങൾ മതപരിവർത്തനത്തിന് മുൻകൂട്ടി അനുമതി തേടാൻ ആവശ്യപ്പെടുകയും, നിർബന്ധിതവും വഞ്ചനാപരവുമായ മതപരിവർത്തനങ്ങളെ കുറ്റകരമാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
എന്നാൽ, ഈ നിയമങ്ങളുടെ വ്യാപ്തി വളരെ വലുതാണെന്നും, വ്യക്തികളുടെ സ്വകാര്യതയിലേക്കും തിരഞ്ഞെടുക്കാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യത്തിലേക്കും കടന്നുകയറുന്നുവെന്നും ഹർജികളിൽ ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നു. ഈ നിയമങ്ങൾ വ്യക്തികളുടെ ഇഷ്ടത്തിനനുസരിച്ചുള്ള വിവാഹ സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ ഹനിക്കുന്നുവെന്ന വാദവും ഉയരുന്നുണ്ട്.
ഉത്തർപ്രദേശിന്റെയും ഉത്തരാഖണ്ഡിന്റെയും നിയമങ്ങളിൽ വിവാഹത്തിനായി മതപരിവർത്തനം നടത്തുന്നത് നിയമവിരുദ്ധമാണെന്ന് പറയുന്നു. ഈ വിഷയത്തിൽ കോടതിയുടെ നിലപാട് നിർണ്ണായകമാണ്. ഈ നിയമങ്ങൾ ഭരണഘടനാപരമായി നിലനിൽക്കുമോ എന്നും, പൗരന്മാരുടെ മൗലികാവകാശങ്ങൾക്ക് മേലുള്ള നിയന്ത്രണങ്ങൾ എത്രത്തോളം ന്യായീകരിക്കാൻ കഴിയും എന്നും കോടതി പരിശോധിക്കും.
എല്ലാ സംസ്ഥാനങ്ങളിലെയും നിയമങ്ങളെ ഒരുമിച്ച് പരിഗണിക്കാനുള്ള സുപ്രീം കോടതിയുടെ തീരുമാനം ഈ വിഷയത്തിന്റെ പ്രാധാന്യം വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. ഒരു ഏകീകൃത നിലപാടിലേക്ക് എത്താൻ ഇത് കോടതിയെ സഹായിക്കും.ഈ നിയമങ്ങളെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നവർ, നിർബന്ധിത മതപരിവർത്തനങ്ങൾ ഒരു സാമൂഹിക വിപത്താണെന്നും, ഇത് രാജ്യത്തിന്റെ സാമൂഹിക ഘടനയെ നശിപ്പിക്കുമെന്നും വാദിക്കുന്നു.
എന്നാൽ, എതിർക്കുന്നവർ, ഈ നിയമങ്ങൾ ദുരുപയോഗം ചെയ്യാൻ സാധ്യതയുണ്ടെന്നും, അത് മതപരമായ ന്യൂനപക്ഷങ്ങളെ കൂടുതൽ അരികുവത്കരിക്കുമെന്നും ഭയപ്പെടുന്നു. ഈ നിയമങ്ങളിലൂടെ, മിശ്രവിവാഹങ്ങളെ ‘ലൗ ജിഹാദ്’ പോലുള്ള വിവാദങ്ങളുമായി ബന്ധിപ്പിച്ച് കാണുന്ന പ്രവണത വർദ്ധിച്ചുവരുന്നുണ്ടെന്നും ആരോപണമുണ്ട്.
ഇത് സമൂഹത്തിൽ വർഗീയ ധ്രുവീകരണം വർദ്ധിപ്പിക്കാൻ കാരണമാകുമെന്ന് സാമൂഹിക പ്രവർത്തകർ മുന്നറിയിപ്പ് നൽകുന്നു. വിവിധ സംസ്ഥാനങ്ങൾ വ്യത്യസ്തമായ നിയമങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയത് ആശയക്കുഴപ്പങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു സംസ്ഥാനത്ത് നിയമവിധേയമായ ഒരു കാര്യം മറ്റൊരു സംസ്ഥാനത്ത് കുറ്റകരമായി മാറിയേക്കാം.
ഈ സാഹചര്യത്തിൽ, ഒരു ഏകീകൃത ദേശീയ നയം ആവശ്യമുണ്ടോ എന്നും ചർച്ചകൾ നടക്കുന്നുണ്ട്. എന്നാൽ, ഈ ഘട്ടത്തിൽ അത്തരമൊരു നിയമത്തിന് നിർദ്ദേശിക്കുന്നില്ലെന്ന് കോടതി വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. പകരം, നിലവിലുള്ള സംസ്ഥാന നിയമങ്ങളെ വിലയിരുത്തിക്കൊണ്ട് ഭാവിയിലേക്ക് ഒരു വ്യക്തമായ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശം നൽകാനാണ് കോടതി ശ്രമിക്കുന്നത്.
ഈ വിഷയത്തിൽ സുപ്രീം കോടതിയുടെ അന്തിമ വിധി ഇന്ത്യൻ സമൂഹത്തിലും ഭരണത്തിലും വലിയ മാറ്റങ്ങൾക്ക് വഴിവെച്ചേക്കാം. അത് മതസ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെയും വ്യക്തിപരമായ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെയും അതിർത്തികൾ കൂടുതൽ വ്യക്തമാക്കാൻ സഹായിക്കും. കൂടാതെ, സംസ്ഥാന നിയമനിർമ്മാണ സഭകളുടെ അധികാരങ്ങളെക്കുറിച്ചും ഭരണഘടനയുടെ മൗലികാവകാശങ്ങളെക്കുറിച്ചുമുള്ള നിർണ്ണായകമായ ഒരു നിയമ വ്യാഖ്യാനവും ഈ വിധിയിൽ നിന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കാം.
ഒരുപക്ഷേ, ഈ കേസിന്റെ വിധി, ഇന്ത്യയുടെ മതേതരത്വത്തെക്കുറിച്ചുള്ള സംവാദങ്ങൾക്കും പുതിയൊരു ദിശാബോധം നൽകിയേക്കാം.ഈ വിഷയത്തിൽ വിവിധ സംഘടനകളുടെയും വ്യക്തികളുടെയും ഇടപെടൽ ഹർജികൾ കോടതി പരിഗണിക്കുന്നത്, ഈ വിഷയത്തിന്റെ സാമൂഹിക പ്രാധാന്യം എത്ര വലുതാണെന്ന് വ്യക്തമാക്കുന്നു.
ജംഇയത്തുൽ ഉലമാ-ഇ-ഹിന്ദിന്റെ ഇടപെടൽ മതപരമായ കാഴ്ചപ്പാടുകളെയും നിയമപരമായ വാദങ്ങളെയും ഒരുമിച്ച് കോടതിക്ക് മുന്നിൽ കൊണ്ടുവരും. ഈ കേസിൽ, എല്ലാ കക്ഷികളുടെയും വാദങ്ങൾ കേൾക്കുകയും, ഭരണഘടനയുടെ തത്വങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് ഒരു നീതിയുക്തമായ വിധി പുറപ്പെടുവിക്കുകയുമാണ് സുപ്രീം കോടതിയുടെ മുന്നിലുള്ള പ്രധാന വെല്ലുവിളി.
ഈ നിയമങ്ങൾക്കെതിരായ ഹർജികൾ, ഭരണഘടനയുടെ മൗലിക തത്വങ്ങളായ തുല്യത, സ്വാതന്ത്ര്യം, മതേതരത്വം എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള ചർച്ചകൾക്ക് വീണ്ടും തുടക്കമിട്ടിട്ടുണ്ട്. വ്യക്തിയുടെ ഇഷ്ടങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശം, മതപരമായ തിരഞ്ഞെടുപ്പുകൾ, വിവാഹം തുടങ്ങിയ വിഷയങ്ങളിൽ ഭരണകൂടത്തിന്റെ ഇടപെടലുകൾ എത്രത്തോളം ആകാം എന്നതിനെക്കുറിച്ച് ഈ വിധി ഒരു പുതിയ കാഴ്ചപ്പാട് നൽകും.
